زئوس که تصمیم گرفته بود پادشاهی برای پرندگان انتخاب کند، روزی را مشخص کرد تا در آن روز زیباترین پرنده را به این مقام برگزیند.

زاغچه‌ای که از هم نوعان خود کمی بزرگ‌تر بود و به آن‌ها به چشم حقارت نگاه می‌کرد، پیش کلاغ‌ها رفت و اجازه خواست تا با آن‌ها زندگی کند؛

زاغچه‌ای گرسنه روی درخت انجیری فرود آمد؛ اما متوجه شد که انجیرها هنوز نرسیده‌اند. زاغچه به انتظار رسیدن انجیرها روی شاخ‌های نشست.

عقابی از بالای صخره‌ای بلند به پایین شیرجه رفت و بره‌ای را از میان گله ربود. زاغچه‌ای که شاهد ماجرا بود، حسودیش شد

کلاغی که به دامی گرفتار شده بود، به درگاه آپولون نالید که اگر او را نجات دهد، به نیایش و پرستش او بپردازد؛

برزگری عقابی را در دام دید. برزگر چنان تحت تأثیر زیبایی پرنده قرار گرفت که او را از بند آزاد کرد. عقاب نیز به او نشان داد که پرنده‌ای قدرشناس است.

عقابی و روباهی ماده باهم دوست شدند و برای آنکه آشنایی و دوستی خود را محکم‌تر کنند، تصمیم گرفتند نزدیک هم زندگی کنند.

خرگوشی و لاک‌پشتی بر سر اینکه کدام‌یک تندتر می‌روند، باهم بحث می‌کردند و چون بحث آن‌ها به جایی نرسید، تصمیم گرفتند در زمان و مکانی معین باهم مسابقه بدهند.

درخت صنوبری و بوتۀ خاری باهم بحث می‌کردند. صنوبر خودستایی می‌کرد و می‌گفت: «تو چطور خودت را با من مقایسه می‌کنی؟

شیری بیمار که در غاری به حال مرگ افتاده بود، به رفیق صمیمی‌اش روباه گفت: «اگر می‌خواهی من زنده بمانم و از بستر بیماری برخیزم، زبان چرب و نرمت را بکار بگیر