همچنان که خورشید در افق مغرب پایین می‌رفت، گرگی سایۀ بلند خود را بر زمین دید و با خود گفت: «عجیب است که من با این جثۀ بزرگ از شیر می‌ترسم!

در یکی از روزهای زمستان، مردی ماری را که از شدت سرما یخ زده بود یافت. مرد دلش به حال مار سوخت و او را توی سینه خود گذاشت...

گرگی با خود فکر کرد اگر لباس مبدّل بپوشد، غذای فراوان به دست خواهد آورد. ازاین‌رو به‌قصد فریب چوپان، پوستینی به تن کرد...

صدای قورقور قورباغه‌ای، توجه شیری را به خود جلب کرد. شیر که تصور می‌کرد چنان صدای بلندی از گلوی جانوری تنومند بیرون می‌آید به سمت صدا راه افتاد؛

چوپانی توله گرگی را که تازه به دنیا آمده بود، یافت و آن را پیش سگ‌های گله‌اش برد. توله گرگ با سگ‌ها بزرگ شد و هر وقت گرگی گوسفندی را از گله می‌ربود،

ماری وارد کارگاه آهنگری شد. مار، به جستجوی یافتن چیزی برای خوردن، سوهان آهنگری را دید و آن را نیش زد.

چوپانی توله‌های گرگی را یافت و آن‌ها را با زحمت فراوان بزرگ کرد. چوپان نه‌تنها امیدوار بود وقتی توله‌ها بزرگ شدند از گله‌اش مراقبت خواهند کرد....

گرگی از پی گله‌ای گوسفند حرکت می‌کرد؛ اما به هیچ‌یک از آن‌ها صدمه نمی‌زد. چوپان ابتدا به او به چشم دشمن نگاه می‌کرد و کاملاً مراقب او بود؛

گرگی که به رهبری گرگ‌های دیگر انتخاب شده بود، اعلام کرد برای آنکه گرگ‌ها از گرسنگی یکدیگر را نخورند، همه باید آنچه را شکار می‌کنند روی‌هم بریزند و بعد به‌طور مساوی تقسیم کنند.

گرگی که استخوانی در گلویش گیر کرده بود، دنبال کسی می‌گشت تا استخوان را از گلوی او بیرون بیاورد.