مدت‌ها بود که نبردی سخت بین نهنگ‌ها و دلفین‌ها درگرفته بود. یک روز ماهیِ ریزی خود را به سطح آب رساند و سعی کرد آن‌ها را باهم آشتی بدهد؛

خرچنگی به پسرش می‌گفت که کج راه نرود و خود را به سنگ‌های خیس نمالد.

آسیابانی با پسر کوچک خود، الاغشان را به بازار مال فروشان می‌بردند تا آن را بفروشند. آن دو در میان راه به دخترانی که باهم می‌گفتند و می‌خندیدند، برخوردند.

خواننده‌ای که ته‌صدایی بیشتر نداشت، تمام روز در خانه‌ای چنگ می‌نواخت و آواز می‌خواند. درودیوار گچ‌اندود خانه صدای او را چنان تقویت می‌کرد که مرد، خود را خواننده‌ای تمام و کمال می‌پنداشت.

خرگوشی از میان بوته‌ها بیرون پرید. سگی سر در پی او گذاشت؛ اما ازآنجاکه سگی تندرو نبود، از خرگوش جا ماند.

دزدی شب‌رو، تکه نانی برای سگ خانه انداخت تا ببیند می‌تواند با آن او را خاموش کند یا نه.

رقص میمون در جمع جانوران، تأثیر بسیاری بر آنان گذاشت و ازاین‌رو او را به پادشاهی خود برگزیدند. با انتخاب میمون، حسادت روباه به جوش آمد.

چوپانی عادت کرده بود بره‌های تازه‌زا و گوسفندهای مرده را به سگ تنومندش بدهد.

الاغی و سگی که باهم هم‌سفر شده بودند، کاغذی مهروموم‌شده یافتند. الاغ کاغذ را برداشت و پس از شکستن مهر و گشودن آن، درحالی‌که سگ گوش می‌داد، شروع به خواندن کرد.

سگی شکاری تصادفاً شیری را دید و او را تعقیب کرد؛ اما همین‌که شیر به‌سوی او برگشت و شروع به غریدن کرد، ترسید و پا به فرار گذاشت.