گوزن نری تشنه به چشمه‌ای رسید و پس از رفع تشنگی متوجه تصویر خود در آب شد. گوزن با دیدن شاخ‌های بزرگ و باشکوه خود احساس غرور کرد؛

زمستان بود و انبار غلۀ مورچه‌ها خیس شده بود و آن‌ها سرگرم بیرون آوردن و خشک‌کردن دانه‌ها بودند.

مورچه‌ای تمام تابستان توی کشتزارها این‌سو و آن‌سو می‌دوید و برای زمستانش دانه‌های گندم و جو جمع می‌کرد. سوسک سرگین‌غلتانی که شاهد فعالیت مورچه بود

مورچۀ تشنه‌ای که برای خوردن آب به جویباری نزدیک شده بود، به داخل آب افتاد و آب او را با خود برد.

نخستین مورچه نیز چون آدمیزاد زندگی را آغاز کرد. او در آغاز کشاورزی بود که از کشت و کار خود رضایت نداشت و چشمش مدام دنبال دسترنج دیگران بود.

زنبوران عسل از انسان‌ها که خود را مالک عسل آن‌ها می‌دانستند، ناراحت بودند. آنان نزد زئوس رفتند و از او خواستند قدرتی در نیش آن‌ها بگذارد

پشه‌ای بر شاخ گاو نری نشست. او پس از مدتی طولانی تصمیم گرفت از جایی که نشسته بود به جای دیگری برود؛

پشه‌ای به شیری گفت: «من از تو نمی‌ترسم. از تو کاری برنمی‌آید که از من برنیاید. اگر جز این است بگو.

جیرجیرکی در میان شاخ و برگ درختی تناور جیرجیر می‌کرد و روباهی پایین درخت برای خوردن او نقشه می‌کشید.

خرگوشی از دست عقابی می‌گریخت و به جستجوی کمک به هر سو نگاه می‌کرد. بااین‌همه، تنها موجودی که دید، سوسکی بیابانی بود.