مردی پس از سفری طولانی، کنار دهانۀ چاهی دراز کشید و به خواب رفت. چیزی به سقوط مرد در چاه نمانده بود که «بخت» ظاهر شد و او را از خواب بیدار کرد.

مردی که یکی از دوستانش به او اعتماد کرده و مقداری پول به او سپرده بود، وسوسه شد تا آن را پس ندهد. دوستِ مرد از او خواست تا سوگند بخورد که پولی از او نگرفته است.

تبر مردی -که در ساحل رودخانه هیزم می‌شکست- از دستش رها شد و به داخل آب افتاد. ازآنجاکه کاری از دست مرد برنمی‌آمد، کنار رودخانه نشست و گریه را سر داد.

زئوس، یک گاو نر، پرومِته یک انسان و آتِنا یک خانه ساختند. سپس برای داوری در مورد عیب و نقص کارشان، موموس را انتخاب کردند.

هِرمِس که دلش می‌خواهد از ارزش خود نزد انسان‌ها باخبر شود، لباس مبدل می‌پوشد و به کارگاه مجسمه‌سازی می‌رود.

روزی، روزگاری هِرمِس گاری‌ای پر از دروغ و شرارت و نیرنگ را به گوشه و کنار جهان می‌برد و اندک‌اندک آن را در میان کشورهای گوناگون، پخش می‌کرد.

گاوچرانی به هنگام چراندن گاوها، گوساله‌ای را در مَرغزار گم کرد. گاوچران نذر کرد که اگر دزدِ گوسالۀ خود را بیاید، بزغاله‌ای برای زئوس قربانی کند.

آورده‌اند که زئوس، جانوران را در برابر چشمان انسان می‌ساخت و آن‌ها را با توانایی‌های گوناگون از زور گرفته تا سرعتِ دویدن و پریدن، مجهز می‌کرد.

زئوس تمام خوبی‌های زندگی را درون سبویی ریخت، درِ سبو را بست و آن را به مردی مطمئن سپرد. مرد که کنجکاوی امانش را بریده بود، برای اطلاع ازآنچه درون سبو بود، درِ سبو را گشود.

مردی، کشتیِ شکسته‌ای دید، دست‌هایش را به آسمان بلند کرد و به بیدادگری خدایان اعتراض کرد.