روزی روزگاری در زمان‌های قدیم، سه بچه خوک بودند که با پدر و مادرشان زندگی می‌کردند، روزی از روزها، پدر به بچه‌ها گفت: «شماها دیگر بزرگ شده‌اید. باید بروید و هرکدام خانه‌ای برای خودتان بسازید.»

در جنگلی، میمونِ کوچکی زندگی می‌کرد به نام کی‌کی ماری. یک روز، بعدازاینکه ۱۶ بار اتاقش را تمیز کرد، پول خود را برداشت و به فروشگاه اسباب‌بازی‌های آهنربایی رفت.

روزهای آخر زمستان بود. پو نگاهی به تقویم دیواری‌اش انداخت و گفت: «صورتیِ ریزه‌میزه! فکر می‌کنی بعد از فصل زمستان چه فصلی باشد؟» صورتیِ ریزه‌میزه کمی فکر کرد و گفت: «فکر می‌کنم تابستان.»

یک روز گرم آفتابی بود. باد ملایمی می‌وزید و خنکی مطبوعی را با خود به همراه می‌آورد. پو در کنار صورتیِ ریزه‌میزه، روی تنۀ درختی نشسته بود و با او صحبت می‌کرد.

جادۀ دهکدۀ سبز از روی تپه می‌گذشت. بالای تپه در یک خانۀ پاکیزه، پیرمردی تروتمیز زندگی می‌کرد. با خواندن این داستان درمی‌یابید چرا به او جادوگر دهکدۀ سبز می‌گفتند.

برای پِرسی طوطی امروز یه روز شاده تولدش امروزه شده براش آماده

یک روز بعدازظهر، ببری به بچه کانگورو گفت: «بیا قایم‌موشک بازی کنیم» بچه کانگورو با ناراحتی گفت: «اما تو همیشه مرا پیدا می‌کنی، من هیچ‌وقت برنده نمی‌شوم.»

در زیر اعماق دریا جایی هست که ماهیان در لابه‌لای صخره‌ها برای خود شهری بنا کرده‌اند. رییس این مجموعه‌ی بزرگ، کوسه‌ای سفیدرنگ و بزرگ به نام «دان لینو» است که در یک کشتی غرق‌شده زندگی می‌کند.

در روزگاران قدیم، در شهری به اسم «آگرابا» [عقربه] پسری زندگی می‌کرد که خیلی فقیر و بیچاره بود؛ اما این پسر، قلبی مهربان و چهره‌ای دوست‌داشتنی داشت. مردم کوچه و بازار او را علاءالدین صدا می‌کردند.

آقا کوچولوی نامرتب یکی از نامرتب‌ترین آدم‌های روی زمین بود. او ظاهری بسیار کثیف و نامرتب داشت. هر جا که می‌رفت، اثرانگشتان کثیفش را بر جای می‌گذاشت.