در یک کوهستان بزرگ و پر از درخت، یک پسر کوچولو با پدر راه افتادن برن برای جمع‌کردن هیزم تا تمام زمستان بتونن کلبه‌ی چوبی‌شون را گرم نگه‌ دارن.

یکی بود، یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. پسر کوچولویی بود به اسم قاسم. قاسم کوچولو با پدر و مادر تو یکی از شهرهای کشورمون زندگی می‌کرد.

سارا دختر مهربون و خوبی بود. هیچ‌وقت کسی رو اذیت نمی‌کرد، عاشق بازی بود، همیشه سر وقت، غذا می‌خورد، به‌موقع هم می‌خوابید.

تو روستای مسعود اینا و علی اینا برف زیادی آمده بود. بله، بچه‌ها! برف زیادی باریده بود و هوا هم حسابی سرد شده بود و مسعود و علی می‌خواستند آدم‌برفی درست بکنند.

صبح وقتی خرگوش کوچولو از خواب بیدار شد، درِ خانه را باز کرد تا بیرون را تماشا کند. تمام جنگل را تا چشم کار می‌کرد دود سفیدی فراگرفته بود. حتی خانه‌ی خرس که مقابل خانه‌ی خرگوش بود دیده نمی‌شد.

پیرمردی در یک دشت سرسبز زندگی می‌کرد. خودش هرچه می‌خواست می‌کاشت و درو می‌کرد و می‌پخت می‌خورد و به‌تنهایی زندگی می‌کرد.

«شیاوسونگ» و مادربزرگ در حیاط خانه نشسته بودند و نان درست می‌کردند مادربزرگ چانه‌های زیادی از خمیر درست کرد و یکی‌یکی آن‌ها را پهن می‌کرد و در تنور می‌گذاشت

بلبل کوچولو یکی از خوش‌آوازترین پرنده‌ها به شمار می‌رود. در جنگلِ درختانِ کاج و صنوبر مدام صدای آوازش بلند می‌شد. صبح خیلی زود، مادر بلبل کوچولو به دنبال غذا پر کشید و رفت

گربه‌ی بزرگِ سیاه‌وسفیدی، سه گربه‌ی کوچولو به دنیا آورد. گربه کوچولوها به‌مرور بزرگ و بزرگ‌تر شدند و شیطنت آن‌ها نیز شروع شد، همچنین شکمویی‌شان.

در یک دشت وسیع، پیرزنی تنها زندگی می‌کرد. فرزندانش همگی در نقاط دیگر زندگی می‌کردند و او تنهای تنها بود. یک روز، پیرزن با خود گفت: «اگر یک درخت در کنار خانه‌ی من زندگی می‌کرد چقدر خوب بود و من سرم با آن گرم می‌شد و دیگر تنها نبودم!»