سپیده کوچولو به همراه خوانواده اش با قطار به اصفهان رفتند. در این برنامه خانم نشیبا داستانی در مورد مسافرت و استفاده ار قطار بعنوان وسیله حمل و نقل عمومی تعریف می کنند.

شب بود. گلرخ کوچولو توی تختش دراز کشیده بود و هرکاری می کرد خوابش نمی برد. بالاخره پتویش را کنار زد و با ناراحتی گفت: اِه چه تخت سفتی! این بالش هم چقدر بزرگه!

کوهزاد یه گوزن کوچک بود. اون خیلی دوست داشت مثل پدرش شاخ های بزرگی داشته باشه. هر روز می رفت و خودش را در آب چشمه نگاه می کرد. ولی اثری از شاخ نبود...

تابستان بود و هوا گرم. آقا روباهه، گرسنه و تنشنه توی لونه اش نشسته بود. توی اون گرما حوصله نداشت بره غذا پیدا کنه. هرچی نشست هیچ خبری نشد.

پاییز بود. سومین فصل سال. سنجاب کوچولوی بالای درخت نشسته بود. او محو تماشای ریختن برگ‌ها بود. برگ‌های زرد و نارنجی می چرخیدند و از درختها پایین می افتادند...

درخت مهربون تک‌‌و‌‌تنها توی دشت زندگی می‌‌‌‌‌کرد... درخت خیلی نگران بود؛ چون یه سنگ بزرگ سرِ راه آب قرار گرفته بود و دیگه آبی به اون نمی‌‌رسید.

اون روزهایی که هنوز هیچ خونه‌‌ای نبود، یه درخت بود که خیلی مهربون بود. اسم این درخت، شاخه‌‌‌طلایی بود. شاخه‌‌طلایی به همه‌‌ی پرنده‌‌ها جا می‌‌داد تا روی شاخه‌‌های اون لونه درست کنن...

مریم کوچولو به خرس‌‌‌های قطبی خیلی فکر می‌‌‌کند... او یک روز یک کتاب درباره‌‌‌ی خرس‌‌‌های قطبی هدیه گرفت. مریم در کتاب، عکس چند بچه‌‌‌خرس سفید را دید.

روزگاری، درخت انجیری بود که میوه نداشت. درخت از این بابت بسیار ناراحت بود. چون آدم‌های بسیاری از کنارش می‌گذشتند؛ اما هیچ‌کدام نگاهش نمی‌کردند.

صدفی به دام عشق ماه گرفتار آمده بود. ساعت‌ها می‌نشست و در سکوت، ماه را تماشا می‌کرد. خرچنگ، عاشق صدف است. مخصوصاً عاشق بلعیدن آن!