روزگاری کفاشی زندگی می‌کرد که از زور نداری ناگزیر شد برای پیدا کردن لقمه نانی برای زمستان، زن و کاشانه‌اش را رها کند و به شهر برود. در آنجا چندان تلاش کرد که در مدت کوتاهی توانست پول خوبی به دست آورد و یک الاغ بخرد و کیسه کوچکی پر از نقره نیز به پر شالش بیاویزد و راهی خانه شود.

در سرزمینی دور در جنوب، در جایی که رودخانه بزرگ روان است، پادشاهی می‌زیست که پسری داشت به نام سامبا. او بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد و چهره یک شاهزاده‌ی زیبا را پیدا می‌کرد، ولی یک عیب بزرگ در وجودش خانه داشت: یعنی بسیار ترسو بود.

فیل و اسب آبی به‌قدری دوستان خوبی بودند که همیشه باهم غذا می‌خوردند. روزی سرگرم خوردن غذا بودند که لاک‌پشت وارد شد و گفت: «شما چه زوج نیرومندی هستید! اگر بگویم که من از تک‌تک شماها زورم بیشتر است نمی‌خندید؟ حرفم را باور نمی‌کنید؟

فهرست داستانهای این مجموعه: ـ لاک‌پشت حیله‌گر ـ ترسو ـ کفاش حیله‌گر ـ سدنا و شکارچی

یک روز تابستان «ارنست» جغد در مدرسه‌اش گفت: - همه گوش بدهند، ما به‌زودی یک روز ورزشی خواهیم داشت. با این خبر همه به هیجان آمده بودند و خیلی خوشحال شدند. «ارنست» به دیدن آقای «نیبِل» و بزغاله‌ای بنام «امیلی» رفت و گفت: «آیا ممکنه برای تدارک وسایل یک روز ورزشی به من کمک کنید؟»

دومین فرزند فاطمه سلام‌الله علیها در «مدینه» سوم ماه شعبان سال ۴ هجری، دیده به جهان گشود. وقتی خبر ولادتش به رسول خدا رسید خیلی خوشحال شد و روانه‌ی خانه‌ی دخترش گردید.

در داخل جنگل یک کلبه‌ی چوبی قرار داشت. در این کلبه پیرمرد شکارچی زندگی می‌کرد. آن روز صبح زود میمون کوچولو از آنجا می‌گذشت که ناگهان چشمش به دو چیز عجیب افتاد که از درختی در جلوی کلبه آویزان شده بود.

«شیاولو» نام یک حشره کوچولوی درخشان است که البته شب‌ها از خودش نور می‌دهد، درست مثل کرم شب‌تاب. مدتی بود که شب فرارسیده بود. ولی مادر شیاولو اثری از او نمی‌دید. کم‌کم نگران شد و در جنگل به جست‌وجوی او پرداخت.

«آمی» دو تا قناری زرد و خیلی زیبا داشت. آن دو از صبح تا شب آواز می‌خواندند و دل اطرافیان را شاد می‌کردند. «شیاو یوان» نیز که دوست آمی بود هرروز به دیدن قناری‌ها می‌آمد و هر دو باهم به تماشای قناری‌ها می‌نشستند.

در زمان‌های قدیم دو شریک تصمیم گرفتند که برای کسب‌وکار از شهر خود به شهر دیگری بروند. یکی از آن‌ها حقه‌باز و بدجنس بود؛ اما دیگری مرد ساده‌دلی بود. آن‌ها پس‌ازآنکه وسایل سفر خود را برداشتند، از خانواده‌های خود خداحافظی نمودند و به‌طرف شهر دیگر حرکت کردند.