روزی روزگاری در دهکده‌ای دوردست پسری به نام «غلام» با مادر پیرش زندگی می‌کرد. او اهل کار کردن نبود و همیشه دوست داشت به‌راحتی پول دربیاورد.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدای مهربون هیچ‌کس نبود. در یک جنگل سرسبز و خرم، مثل همه جنگل‌های دیگر، حیوانات زیادی زندگی می‌کردند. در این جنگل شیر ظالمی بود که به خاطر زور زیادش خودش را سلطان جنگل می‌دانست.

روزی روزگاری در شهری بزرگ، پادشاهی زندگی می‌کرد که خداوند به او پسری داد؛ اما چند روزی از تولد فرزندش نگذشت که پادشاه همسرش را از دست داد.

یکی بود یکی نبود، توی یک جنگل بزرگ که حیوانات زیاد و خطرناکی هم داشت یک خرس با سه تا بچه‌اش زندگی می‌کردند. مادر همیشه مواظب بچه‌ها بود تا توسط حیوانات وحشی آسیب نبینند.

روزی روزگاری، دختری مهربان در کنار باغی زیبا و پرگل زندگی می‌کرد که به «ملکه گل‌ها» شهرت یافته بود.

یکی بود یکی نبود. وسط یک جنگل پردرخت و پوشیده از گل و گیاه، یک باغ گردو بود که هرسال، با گردوهای خوشمزه‌ی زیاد، برای استفاده‌ی ساکنان جنگل و حیوانات، به بار می‌نشست.

یکی بود، یکی نبود، غیر از خدای مهربون هیچ‌کس نبود. در کنار بیشه کوچکی، حیوانات در کنار هم با خوبی و خوشی زندگی می‌کردند. آن‌ها در روز به بازی و شادی مشغول بودند و شب‌ها هم برای فردا برنامه‌ریزی می‌کردند.

روزی روزگاری دهقانی گربه‌ای داشت که از بدجنسی لنگه نداشت. یک روز دهقان از دست گربه کلافه شد. او را گرفت بُرد به جنگل و همان‌جا رها کرد.

روزی روزگاری، یک مورچه برای جمع‌کردن دانه‌های جو از راهی عبور می‌کرد که نزدیک کندوی عسل رسید. از بوی عسل دهانش آب افتاد. ولی کندو بر بالای سنگ بزرگی قرار داشت.

مردی روستایی یک خر و یک گاو داشت که آن‌ها را باهم در طویله می‌بست. خر را برای سواری نگاه می‌داشت، اما گاو را به صحرا می‌برد و به خیش می‌بست و زمین شخم می‌زد