در روزگاران بسیار قدیم که این دنیای کهنه هنوز جوان بود تمام حیواناتی که اکنون در استرالیا زندگی می‌کنند آدم‌هایی بودند که در آن دور دورها یعنی آن‌طرف اقیانوس‌ها زندگی می‌کردند

کلاغ با چهار تا جوجه‌‌ی قشنگ روی یک درخت زندگی می‌‌کرد. خواهرکلاغه هم با جوجه‌‌هایش روی همان درخت زندگی می‌‌کردند. روزها جوجه‌‌کلاغ‌‌ها با هم پرواز می‌‌کردند، ولی کلاغک نمی‌‌توانست بپرد...

پسر قصه‌ی ما اصلاً دقت نمی‌‌‌کرد. یک شب پدرش به او گفت که از خویشاوندانش دعوت کند تا برای شام به خانه‌‌‌ی آنها بیایند؛

گلاره یک شاخه‌‌ی گل دید که پر از بذر بود، اما داشت می‌‌‌شکست. گلاره خیلی مراقب شاخه‌‌ی گل بود تا بذرهایش همه‌‌‌جا پخش شود و همه‌‌‌ی صحرا پر از گل شود.

حمید می‌‌‌خواست قایق کاغذی‌‌‌اش را در آب بیندازد. ناگهان باد تندی وزید. حمید نمی‌‌دانست باد از کجا می‌‌آید. او می‌‌‌خواست خانه‌‌‌ی باد را پیدا کند...

روزی بود و روزگاری بود. سه تا بچه بودند، دوتا پسر و یکی دختر. اسم پسر بزرگ‌تر مایکل بود و اسم پسر کوچک‌تر جان. دختر هم که خواهر آن‌ها بود، وِندی نام داشت. آن‌ها فرزندان آقا و خانم دارلینگ بودند...

هرکول، قهرمان افسانه‌ای یونان، هزاران سال پیش در یونان زندگی می‌کرد. هرکول از همان کودکی زور بازوی فراوانی داشت. یک‌شب که خوابیده بود دو مار بزرگ به بستر او خزیدند و خواب او را برهم زدند؛ اما او سر هردو مار را به هم کوفت و آن‌ها را کشت.

سال ۱۷۹۹ بود. یک سپاه از سربازان انگلیسی، مهاراجه «تیپو» را در مقر فرماندهی‌اش واقع در «سرینگاپاتان» هندوستان محاصره کرده بود. یک‌شب که در اردوگاه سربازان انگلیسی، کاپیتان «جان هِرن کَسِل» و دو افسر دیگر کنار آتش نشسته بودند، «چارلز» برادر کاپیتان «جان هرن کَسِل»، نزد آن‌ها آمد.

اولین چیزی که یادم می‌آید این است که من و یک مرد اخمو در جزیره‌ای تنها مانده بودیم. او به‌جز دستورهایی که به من می‌داد، زیاد حرف نمی‌زد. هرچه من از او می‌پرسیدم: «آخر چطور شد که ما به این جزیره آمدیم؟»

در روز ۲۸ فوریه سال 1815 یک کشتی باری بنام «فرعون» یک روز دیرتر از موعد به بندر مارسی رسید. ادموند دانته، دستیار ناخدا که نوزده سال بیش نداشت، روی عرشه کشتی ایستاده بود: