حسنی هیچ وقت تکالیف مدرسه اش را انجام نمی‌داد. چون به نظر او انجام دادن تکلیف، کار خسته کننده ای بود. او می‌گفت به جای انجام دادن تکلیف می‌توان بازی کرد.

در یکی از روزهای خداوند، در دهکده ای، مردی فقیر با خانواده و پدر پیر خود زندگی می‌کرد. مرد به سختی کار می‌کرد و خرج زندگی را به دست می‌آورد.

یکی بود یکی نبود، زیر آسمان شهر پسرکی بود که با پدر و مادر خود زندگی می‌کرد و خواهر و برادری نداشت. در یکی از روزهای سرد سال که او پشت پنجره‌ی خانه نشسته بود و بیرون را نگاه می‌کرد، ناگهان دید دانه‌های ریز برف از بالا به پایین می‌ریزند.