قلی یک دوست سبز داشت. دوست او با همه‌ی دوست‌ها فرق داشت. او یک قورباغه‌ی کوچولو بود. قلی صدایش می‌کرد: «قورقوری.» قلی مثل هرروز صبحانه‌اش را خورد و به برکه‌ی نزدیک خانه‌شان رفت. خانه‌ی آن‌ها کنار یک جنگل سبز بود.

بیدها حشره‌های کوچولویی هستند که دوست دارند در لباس‌های کهنه زندگی کنند؛ لباس‌ها و پتوهای پشمی و خلاصه هر چیزی که گرم‌ونرم باشد. بیدبیدک قصه‌ی ما اول یک بید کوچولو بود. قبل از آن‌هم به‌صورت یک تخم بید.

دوتا موش بودند. یکی اسمش هوشی بود و دیگری کوشی، آن‌ها باهم خیلی دوست بودند هوشی و کوشی زیر درختی نشسته بودند. باد سردی می‌وزید. هوشی گفت: «زمستان به‌زودی می‌آید. باید برای خواب زمستانی‌مان دنبال خانه بگردیم.»