زمستان شده بود و پدر و مادر علی، آقای لحاف‌‌دوز را به خانه بردند تا برایشان لحاف بدوزد. علی نگاهش به آسمان افتاد و دید که آسمان هم، مثل پنبه‌‌های لحاف‌‌دوز، پر از پنبه شده است. او دستش را بالا برد تا پنبه‌‌های آسمان را بگیرد.

هر کدوم از حیوانات جنگل مشغول کاری بودند. بابا کفش‌‌‌دوزک هم روی یک درخت بزرگ زندگی می‌‌کرد و برای حیوانات کفش می‌‌دوخت.

یک شب سنگ بزرگی در مسیر رودخانه افتاد و جلوی آب را گرفت. ماهی‌‌ها، لاک‌‌پشت‌‌ها و قورباغه‌‌های دو طرف رودخانه نمی‌‌توانستند همدیگر را ببینند. آنها تصمیم گرفتند تا این مشکل را حل کنند؛