روزی روزگاری، پسری بود به اسم داوود که در دهکده‌ای با پدر و مادر پیرش زندگی می‌کرد. آن‌ها خیلی فقیر بودند.

روزی روزگاری در زمان‌های قدیم، در یک‌شب سرد زمستان، خانواده‌ای در خانه‌ی کوچک و گرمشان، در کنار بخاری نشسته بودند و شام می‌خوردند.

در روستای آباد و خوش آب و هوایی، مرد جوانی زندگی می‌کرد که کارش چوپانی بود. او هرروز صبح زود گوسفندان  مردم ده را جمع می‌کرد و برای چرا به دشت و صحرا می‌برد.