اکبر گفت: تازه بدبختی می‌خواست دندانش را در خانواده‌ی ما فروکند. زندگی گرم و پرعاطفه‌ی دهاتی ما به زندگی سرد و بی‌مایه‌ی شهری تبدیل یافته بود.

ابراهیم صدمه‌ی زیادی دیده بود و زندگی‌اش مشحون و مالامال از رنج، نکبت و بدبختی بود. شلوارش وصله داشت و لباسش پاره بود، اما چشمش پرفروغ و دلش لبریز از مهر و صفا بود.

آفتاب با شدت روی چمنزار می‌تابید و کلاس اول مدرسه‌ی جنگلی «چمنزار آفتابی» برای اولین سفرشون به جنگل سایه آماده می‌شدن. همه‌ی بچه‌ها از این ماجراجویی که هفته‌ها درباره‌اش حرف زده بودن، خیلی هیجان‌زده بودن.