پسران برزگری همیشه تک‌روی می‌کردند و باهم اختلاف داشتند. برزگر که سعی می‌کرد آنان را از این کار بازدارد متوجه شد حرف‌هایش تأثیری بر آنان ندارد.

برزگری به هنگام مرگ با خود اندیشید چه کند تا پسرانش پس از او برزگران موفقی شوند. ازاین‌رو همه را به نزد خود خواند و به آنان گفت: «فرزندانم، چیزی به رفتن من از این جهان نمانده است.

کشاورزی کینۀ روباهی را که ضرری به او زده بود، به دل گرفته بود. ازاین‌رو هنگامی‌که روباه را به دام انداخت با خود فکر کرد از او سخت انتقام بگیرد.