روزی روزگاری در یک سرزمین دور، پادشاه و ملکه‌ای زندگی می‌کردند که تمام خوشی های دنیا را داشتند، بغیر از یکی.  بله، خانواده‌ی سلطنتی بچه  نداشتند و ملکه برای داشتن بچه، هر روز دعا می‌کرد.

روزی روزگاری زن و شوهر پیری در کلبه ای به نام عمارت ارباب زندگی می‌کردند. همانطور که از اسمش معلومه، اون کلبه، خانه‌ی آقای ارباب بود.  آقای ارباب مرد سالخورده و بداخلاقی بود. می پرسید چرا بداخلاق بود؟

کلنگ‌ها (درناها) یک پادشاه داشتند. پادشاه از سر اتفاق مهربان بود و پرنده‌ها او را بسیار دوست می‌داشتند و به او وفادار بودند. همیشه وقتی سلطانی خوب و مهربان باشد، همه نگران زندگی و سلامتش هستند و به همین دلیل کلنگ‌ها هم نگران سلطانشان بودند