روزی روزگاری، در دهکده‌ای کلاه‌فروشی زندگی می‌کرد. این کلاه فروش، تمام سال کار می‌کرد و کلاه‌های رنگارنگی می‌ساخت که هیچ‌کدام شبیه هم نبودند. بعد هم آن‌ها را به بازارچهٔ دهکده می‌برد و می‌فروخت.

پاییز بود. هوا خیلی سرد شده بود. من داشتم به مدرسه می‌رفتم. پدربزرگ و طوطی ما، «قندک»، هم همراه من بودند.

شتر بیچاره خیلی غمگین بود. همیشه روی پشتش بارِ سنگین بود. آن روز تازه از رودخانه رد شده بود که دوستش خرگوش را دید. خرگوش سلام کرد و پرسید: «چه حال؟ چه خبر؟»