اهالی ده، او را «مو نارنجی» صدا می‌کردند. چون موهایش به رنگ نارنجی بود. این دختر با مادرش در یک کلبه در کنار رودخانه زندگی می‌کرد و اسمش «ماه‌خانم» بود.

خاله‌ی من خیلی خوبه بهش می‌گم خاله پری گل‌های زرد و صورتی داره به روی روسری خواهرِ مادر منه دوسِش دارم خیلی زیاد دنیا واسم بهشت می‌شه وقتی به خونه مون می‌آد

یکی بود یکی نبود یک روزی تنگ غروب حسنک نشسته بود روی الاغ چشم‌های او شده بود رنگ غروب حسنک کجا می‌رفت؟ به ده بالا می‌رفت