باغ عمویم، پُر از درخت‌های سیب بود. آن شب، بعد از خوردن شام، عمویم گفت: «فردا می‌خواهم سیب‌ها را بچینم!» من پرسیدم: «عمو جان اجازه می‌دهید که من و دخترعمو هم بیاییم؟» عمویم گفت: «باشد! شما هم بیایید!»

هوا خیلی گرم بود. پدرم تصمیم گرفت که ما را به روستا ببرد تا چند روزی در آنجا بمانیم. عمویم در آن روستا زندگی می‌کرد. اول نمی‌خواستم چاقالو کوچولو را با خودم به روستا ببرم، اما دلم برایش سوخت.

چند روز بود که چاقالو کوچولو مریض شده. بود حالش خیلی بد بود. سرما خورده بود. او می‌گفت تقصیر من است که او سرما خورده است؛ اما من چه تقصیری دارم؟ تقصیر خودش است!