دنیای کودکان

خیاط پیری یک پسر داشت. پسری که خیلی کوچک بود، درست به‌اندازه‌ی یک انگشت شَست. به همین خاطر هم اسم او را گذاشته بودند، «بندانگشتی.» بندانگشتی از هیچ‌چیز نمی‌ترسید و خیلی شجاع بود. روزی به پدرش گفت: «پدر جان! من می‌خواهم از خانه بیرون بروم و ببینم در دنیا چه خبر است!»

بابا اردک خیلی نگران است. برای اینکه [همه‌ی جوجه‌ها سر از تخم بیرون آورده‌اند؛ اما] تخم چهارم هنوز حرکتی ندارد. تق‌تق! بالاخره کوچولوی چهارم هم از تخم درآمد.

یک روز مرغ ماهی‌خوار با آن پاهای بلند و گردن درازش از کنار رودخانه‌ای می‌گذشت. آب، مثل آیینه، صاف و روشن بود و بر روی آن دو تا ماهی قشنگ شنا می‌کردند.

یک روز روباه، دوستش لک‌لک را برای ناهار به خانه‌اش دعوت کرد. مهمانی کوچولویی بود و روباه فقط یک آش ساده درست کرده بود. آن را در بشقاب ریخت و سر میز آورد.

جیرجیرک و مورچه‌ای باهم همسایه بودند. جیرجیرک تمام تابستان را آواز خوانده بود و آذوقه‌ای برای زمستان جمع‌آوری نکرده بود ... پائیز فرارسید ...