دنیای کودکان

شهادت اوج خوشبختی است. اما وقتی آدم ها شهید می شوند، آنها که دوستشان دارند دلشان برایشان تنگ می شود. مثل بهار، که در روز دانش آموز شهید شد ...

آقا، شما مثل گلی - من می‌شوم پروانه‌ات - از راه دوری آمدم - مهمان شوم در خانه‌ات

آن روز، وقتی‌که با پدربزرگم و طوطي از باغ‌وحش برگشتيم، همه‌اش به فکر جانورهاي باغ‌وحش بودم. حتي شب، موقع خواب به آن‌ها فکر می‌کردم.

یکی بود و یکی نبود. بزی بود و بزی نبود. بزی که بود، دو شاخ بلند داشت، دو پای تیز داشت، و دندان‌هایی داشت که سنگ را هم خُرد می‌کرد.

یک‌شب، وقتی نخلستان ساکت بود، دیو سیاه آمد و یک نخل بلند را برداشت. نخل گفت: «مرا کجا می‌بری؟» دیو گفت: «تو را می‌برم تا با بچه‌هایم بازی کنی!»