دنیای کودکان

در روستایی کوچک و باصفا پیرمرد خوب و مهربانی زندگی می‌کرد به نام «بابا رحیم». بابا رحیم توی این دنیای بزرگ بزرگ یک طویله‌ی کوچک داشت. در گوشه‌ای از این طویله جای گرم و راحتی برای مرغ و خروس‌هایش درست کرده بود.

روزی روزگاری، بچه‌گربه‌ی کوچک و ملوسی به اسم «پیشی» با مادرش در باغچه‌ی باصفایی زندگی می‌کرد. پیشی موهای سفید و بلندی داشت، با روبانی قرمز و قشنگ به دور گردن.

یک صبح قشنگ بهاری، قورباغه کوچولو از خانه‌اش بیرون آمد تا توی آب برکه صورتش را بشوید. وقتی عکس خودش را در آب دید، کمی فکر کرد و گفت: «نه، این‌طور نمی‌شود. من باید بزرگ‌ترین و قوی‌ترین حیوان این جنگل بشوم، این دست و پای کوچولو به درد هیچ کاری نمی‌خورد»

در یکی از روزهای قشنگ بهاری، زیر آب‌های رودخانه‌ی زیبا و آرامی که از وسط جنگل می‌گذشت، رفت‌وآمدی بیشتر از همیشه به چشم می‌خورد. ماهی‌های کوچولو با رنگ‌های قشنگشان، به‌سرعت شنا می‌کردند و لاک‌پشت‌های بزرگ، لاک‌های سنگینشان را تندتر از هرروز به این‌طرف و آن‌طرف می‌کشاندند.

دهی بود سرسبز و زیبا با خانه‌های کوچک و چوبی. در این ده قشنگ و سرسبز پیرزن مهربانی زندگی می‌کرد به نام «ننه خاتون». ننه خاتون خیلی مهربان و مهمان‌نواز بود. او دلش می‌خواست همه به خانه‌اش بیایند و مهمانش بشوند؛ اما چه فایده! هیچ‌کس به خانه‌ی ننه خاتون نمی‌آمد.