دنیای کودکان

پیامبر عزیز ما وقتی می‌رفت تو کوچه‌ها خنده به لب، سلام می‌داد به هر که، حتی بچه‌ها گل‌پسر عزیز سلام غنچه‌ی خوب من سلام حمید سلام، سعید سلام حسین سلام، حسن سلام

قهوه، یک گربه‌ی چشم‌سبز و مو قهوه‌ای بود. او خیلی مغرور بود؛ چون فکر می‌کرد یک گربه‌ی اشرافی است. وقتی‌که بچه بود، مادرش همیشه به او می‌گفت: «قهوه جان، مادر مادربزرگت در قصر یک پادشاه به دنیا آمده است.»

در گوشه‌ای از این دنیا، هدهدی بود که روی شاخه‌ی درختی لانه داشت. درخت در باغ پیرزنی بود به اسم «ننه گلابی.» ننه گلابی خیلی مهربان بود. هرروز کنار دیوار خانه‌اش برای پرنده‌ها خرده‌نان می‌ریخت. هدهد هم می‌آمد و خرده‌نان‌ها را می‌خورد.

آن روز، روز جشن موش‌ها بود. «موشی» می‌خواست دوستانش را برای خوردن شیرینی دعوت کند. این بود که به سراغ «میشی»، «مموش»، «موشا» و «موش موشک» رفت و به همه خبر داد.

خانم گاوه، گاو چاق و بزرگی بود. او در مزرعه‌ی قاسم آقا زندگی می‌کرد. خوشحال و راحت بود. یکسره علف می‌خورد و خوش می‌گذراند. قاسم آقا یک اسب هم داشت. اسب، همسایه‌ی خانم گاوه بود.