افسانه هندی

برهمن شاگردی داشت که همیشه گرسنه بود؛ زیرا برهمن در همه‌ی روز تنها یک قرص نان ذرت کوچک به وی می‌داد.

در دهکده‌ای دهقانی بود که «سومیلاکا» نام داشت. این دهقان شب و روز برای ارباب ده کار می‌کرد، اما از همه زحمتش تنها تکه نانی عایدش می‌شد.

در دهکده‌ای، دهقانی می‌زیست. او از پدرش قطعه‌ی کوچکی زمین و گاومیش آهنی به ارث برده بود؛ اما هنوز وی دوره‌ی سوگواری پدرش را برگزار نکرده بود که رباخوار نزد او آمد و گفت: - پدر تو به من صد روپیه * بدهی داشت.

در شهر «برهمن پور» راجه‌ای می‌زیست که شخص بسیار بدخو و ظالمی بود. وی دختری داشت که او را لیلاواتی می‌خواندند. این دختر چون دوازده‌ساله شد آوازه‌ی زیبایی‌اش در همه‌ی کشورهای نزدیک و دور پیچید و چون به سن پانزده رسید، جوانان برجسته و نامی بسیاری برای خواستگاری او نزد پدرش آمدند.