داستان کوتاه

سه بعدازظهر، سوت تعطیل کار معدن، مثل همه روز، در هوای سرد و مه‌آلود دره‌های زیراب پیچید.

آری گناه من بود. گناه من بود که مجبور شدم روز جمعه در شهر بمانم. شاید هم گناه زن قهوه‌چی بود که دل‌درد گرفته بود.

این معلم ما مثل اکثر آدم‌ها که می‌خواهند نان بخورونمیری داشته باشند، نبود. می‌خواست ترقی کند، بیش از توقع دیگران.

بعضی‌ها خیال می‌کنند آن قدیم‌ها دنیا گل و بلبل بوده و حالا بد شده است. ما که آن وقت‌ها نبودیم. اما صمد بهرنگی بوده و اوضاع فقر و ثروت در شمال و جنوب «طهران» را خوب به تصویر کشیده! قصه‌ها که فقط برای سرگرمی نیستند!

این قصه، قصه یک درخت هلوست. درخت هلویی که دلش گرفته و دلش نمی‌خواهد به باغبان هلو بدهد. چرا؟ قصه‌اش مفصل است. خودتان بخوانید.