داستان کوتاه

احمدعلی‌خان بیجاری پشت میزش نشسته بود. کت خاکستری رنگی به تن داشت. قیافه‌اش گرفته بود و یک دسته از موهای جوگندمی‌اش پایین ریخته بود

زیره‌چی هنوز از پله‌های سر بازار بالا نرفته بود و خودش را به خیابان نرسانده بود که باز به یکی از این تفنگ به دوش‌ها برخورد و بیش‌تر ناراحت شد.

وقتی کلید چراغ را زدم در تاریکی اتاق که از روشنایی دور چراغ خیابان کمی رنگ می‌گرفت در رخت خواب فرو رفتم. هنوز رادیو روشن بود

وقتی صدای در اتاق مرا از خواب پراند، من خواب امتحان آخر سال را می‌دیدم که می‌بایست در تهران از شاگردهایم بکنم. رفیق هم‌سفرم زودتر بیدار شده بود.

پدر دو بار دور حیاط گشت و آمد توی اتاق. جانمازش را از روی رف برداشت پای بخاری نشست. جانماز، پارچه‌ی قلمکار یک تخته بود.