دنیای کودکان

روزی روزگاری زن و شوهر جوانی بودند که بچه نداشتند. زن همیشه به درگاه خداوند دعا می‌کرد و از او می‌خواست فرزندی به او بدهد...دختر کوچولو آن‌قدر ظریف و کوچک بود که مادر به او می‌گفت: «بندانگشتی».

روزی روزگاری در گوشه‌ای از این دنیای بزرگ، مرد کشاورزی بود که چهار پسر داشت. پسرها بزرگ شده و به سن جوانی رسیده بودند، اما بسیار تنبل بودند و هرگز در کار کشاورزی به پدر پیرشان کمک نمی‌کردند.

روزی روزگاری در دشت سبز و زیبایی، حیوان‌های زیادی زندگی می‌کردند. در میان آن‌ها خرگوشی بود که فکر می‌کرد. از همه حیوان‌ها باهوش‌تر و زرنگ‌تر است.

روزی روزگاری موش کوچکی لابه‌لای علف‌ها دنبال غذا می‌گشت و این‌طرف و آن‌طرف می‌رفت. علف‌ها نرم بودند، درواقع جایی که موش کوچولو قدم می‌زد، بدن پرموی یک شیر بود.

روزی روزگاری دو موش باهم دوست بودند. یکی از آن‌ها در شهر و دیگری در روستا زندگی می‌کرد. روزی از روزها، موش روستایی، دوست شهری‌اش را دعوت کرد.