دنیای کودکان

بیچاره آقای ترسو از همه‌چیز و همه‌کس می‌ترسید. هر صدای کوچکی که می‌شنید، از ترس مثل بید به خودش می‌لرزید.پس نباید تعجب کنید اگر به شما بگویم که آقای ترسو در وسط یک جنگل زندگی می‌کرد. این جنگل آن‌قدر دور بود که کمتر کسی پایش به آنجا می‌رسید.

همه‌جا پر از برف بود. در یک مزرعه، یک مترسک و یک آدم‌برفی کنار هم نشسته بودند. آدم‌برفی یک کلاه و شال‌گردن قرمز، یک جفت دست بلند چوبی، دوتا چشم سیاه زغالی، یک بینی هویجی و سه تا دگمه‌ی فندقی داشت. مترسک هم لباس‌هایی کهنه به تن داشت.

این پرنده که می‌بینید، «تیبی» پرستوی داستان ماست که روی درخت زندگی می‌کند. بیشتر پرستوهایی که روی درخت‌ها زندگی می‌کنند، هم خیلی سریع و هم خیلی بالا پرواز می‌کنند.

گربه‌ی مادر به بچه‌اش گفت: تمام وسایل تو روی زمین پخش شده است. کتاب‌هایت را پیدا کن و آن‌ها را داخل کیفت بگذار. اگر این کار را انجام بدهی، من یک ماهی به تو جایزه می‌دهم.

روی کره زمین به این بزرگی، یک شهر کوچک بود که مثل همه‌ی شهرها همه‌چیز داشت: خیابان‌های شلوغ و پر از ماشین، مغازه‌های فراوان، پارک و شهربازی برای بچه‌ها و یک عالمه آدم.