دنیای کودکان

هوا سرد شده بود و همه‌ی حیوانات جنگل تا جایی که می‌توانستند آذوقه جمع‌آوری کرده بودند. سنجاب کوچولو هم به همین ترتیب مقدار زیادی گردو، فندق و بادام جمع کرده و در تنه‌ی درختی که در آن زندگی می‌کرد، پنهان کرده بود.

یک روز پدربزرگ نوه‌هایش را دور خود جمع کرد و برای اینکه میزان توانایی و راست‌گویی آن‌ها را بفهمد به آن‌ها گفت: «بچه‌های عزیزم، من به هرکدام از شما یک تخم گل می‌‌دهم تا شما آن را در گلدان بکارید.

وقتی‌که دوستان خانم پرستو به‌طرف محل گرم‌تری رفته بودند، او خواب مانده بود و حالا می‌بایستی هرچه زودتر خود را به محل گرم‌تری برساند؛

آخوندک در حال قدم زدن در کشتزار بزرگ بود که ناگهان صدای فریاد سیب‌زمینی‌ها را شنید. با سرعت پیش آن‌ها رفت و از علت فریاد زدنشان پرسید.

توی یک مزرعه‌ی بزرگ، یک مرغدانی بود. در این مرغدانی، جوجه کوچولویی زندگی می‌کرد. یک روز، جوجه کوچولو با خودش گفت: «من دیگر بزرگ شده‌ام. می‌توانم از این مرغدانی بیرون بروم و همه‌جا را تماشا کنم.»