دنیای کودکان

یکی بود و یکی نبود و غیر از خدای مهربون، هیچ‌کس نبود. زیر گنبد کبود سرزمین سبز و قشنگی بود. در گوشه‌ای از این سرزمین زیبا، دو قارچ بزرگ روییده بود که زیر هر کدوم خونه‌ی تمیز و کوچیکی بود.

هرسال قبل از این‌که زمستان با برف و سرما از راه برسه، خرگوش‌ها همگی دورهم جمع می‌شدند. می‌گین برای چی؟ برای این‌که با کمک هم آذوقه جمع کنند.

روزی روزگاری، توی یک جنگل سرسبز، درخت بزرگی بود. زیر این درخت، خرسی خانه ساخته بود. خانه‌ی خرس گرم‌ونرم بود و کوزه‌اش همیشه پر از عسل.

یک روز گرم تابستان، مگس کوچولو دنبال یک جای خنک می‌گشت تا کمی استراحت کند. کوزه‌ای پیدا کرد که گوشه‌ای افتاده بود. توی کوزه رفت و دراز کشید و با خودش گفت: «چه جای خنک خوبی!»

یکی بود، یکی نبود؛ زیر گنبد کبود، پیرزن مهربانی بود که توی یک خانه‌ی کوچک زندگی می‌کرد. این پیرزن یک گربه‌ی سفید پشمالو و یک ماهی سرخ کوچولو داشت. برای گربه، یک جای گرم‌ونرم درست کرده بود و برای ماهی، یک تنگ بلوری قشنگ خریده بود.