دنیای کودکان

خانم‌‌‌‌قدی و سنجاب و غاز گردن‌‌‌دراز و موشی، هر روز با خوراکی‌‌های خوشمزه می‌‌‌رفتند کنار رودخانه... آنها صبح‌‌‌‌زود از خواب بیدار می‌‌‌‌شدند.

پروانه بال‌‌‌های شفافی داشت؛ درست مثل شیشه. او به زنبور کوچولو کمک کرد و زنبور از او تشکر کرد. پروانه دلش می‌‌خواست یک نفر هم به او کمک کند تا بال‌‌هایش رنگی شود...

پشمک خوابش نمی‌‌‌بُرد... او بیدار شد تا پیش دوستش برود، ولی او خواب بود. سرِ راه صدای هوهویی شنید و رفت پیش آقاجغده...

دشت بزرگ تنهای تنها کنار کوه نشسته بود. نه آهویی، نه سنجابی، نه درختی. فقط چند تا عقرب و مارمولک آنجا زندگی می‌کردن.

آسمان پر از ابر شده بود؛ ابرهای سیاه و پر سروصدا. یک تکه ابر بارانی هم کناری ایستاده بود؛ یک ابر بارانی کوچک. ابر بزرگ از راه رسید و گفت: آهای کوچولو برو کنار!