شعر کودکانه

آهای آهای بچه‌ها سلام من بر شما با نام پروردگار شروع می‌شه شعر ما تو دلهامون بهاره می‌ریم سفر دوباره یک سفر معنوی که خیلی فایده داره

یه روز و روزگاری تو گرمای تابستون حسنی، خوشحال و خندون دوید از خونه بیرون حسنی دوید به این‌طرف حسنی دوید به اون طرف همبازی شد با سبزه‌ها با غنچه و گل و علف

یکی بود یکی نبود. زیر گنبد کبود، میان یک دشت قشنگ، پر از گل‌های رنگارنگ، پر از پروانه‌های خال‌خالی، یک گوسالۀ کوچولو به اسم «گل‌باقالی» نشسته بود گریه می‌کرد. «گل‌باقالی» غمگین بود. چشم‌های قشنگش از اشک سنگین بود. می‌دانید چرا گریه می‌کرد؟

آی بچه‌های خوبم گوش کنید قصه‌ی ما بشنوید از حسنی این پسر گل‌آقا حسنیِ چاق‌وچله اینجا تو قصه‌ی ما این پسر شکمو داره خیلی ماجرا

حسنی یه روز دم غروب سر کوچه نشسته بود. اخمو بود و انگاری که از کسی دلخور شده بود.