دنیای نوجوانان

دو دوست باهم سفر می‌کردند که ناگهان خرسی از دور ظاهر شد. یکی از دو مرد خود را به بالای درخت رساند و همان‌جا پنهان شد.

ماده روباهی به ماده‌شیری طعنه زد که هر بار فقط یک توله به دنیا می‌آورد.

رودخانه‌ها دورهم جمع شدند و شکوائیه‌ای علیه دریا صادر کردند. آن‌ها گفتند: «چرا وقتی ما با آب‌های شیرین و گوارا به داخل تو می‌ریزیم ما را شور و غیرقابل‌نوشیدن می‌کنی؟»

پسران برزگری همیشه تک‌روی می‌کردند و باهم اختلاف داشتند. برزگر که سعی می‌کرد آنان را از این کار بازدارد متوجه شد حرف‌هایش تأثیری بر آنان ندارد.

برزگری به هنگام مرگ با خود اندیشید چه کند تا پسرانش پس از او برزگران موفقی شوند. ازاین‌رو همه را به نزد خود خواند و به آنان گفت: «فرزندانم، چیزی به رفتن من از این جهان نمانده است.