دنیای نوجوانان

در خیلی زمان‌های پیش، شهری بود که آن را بابل می‌خواندند. بابل بزرگ‌ترین شهر آن روزگار بود، ساختمان‌های بزرگ و بتکده‌های پرشکوه داشت. همۀ مردم این شهر بت‌پرست بودند. در این شهر جوانی زندگی می‌کرد، که او را ابراهیم می‌گفتند

پس‌ازآنکه حضرت موسی وفات یافت، یوشعِ پیامبر، جانشین حضرت موسی، قوم خود را در سرزمین پربرکت و خرم ساکن ساخت. مردم، در روزگار یوشع پیامبر آموخته بودند که چگونه با دشمنان نبرد کنند و آموخته بودند که چگونه از رهبر و پیشوای خود اطاعت کنند

روزی روزگاری در جایی از این دنیای بزرگ، جنگل زیبایی بود که درختان بلند سر به فلک کشیده‌ای داشت. در این جنگل همه جور حیوانی زندگی می‌کرد: از چرنده‌وپرنده گرفته تا خزنده و درنده.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. کوهستان، ساکت و آرام بود. تنها صدای زمزمۀ چشمه که از دل کوه می‌جوشید و بیرون می‌پرید شنیده می‌شد. کلاغ، نوک درخت، بالای کوه ایستاده بود و دوروبر را می‌پایید.

اهالی شهر یثرب باخبر شدند که پیامبر خدا از مکه خارج شده است. ازاین‌رو هرروز بعد از نماز صبح به دروازۀ شهر می‌آمدند و منتظر تشریف‌فرمایی آن حضرت می‌شدند و چون گرمی هوا شدت می‌یافت به خانه‌های خود بازمی‌گشتند.