دنیای نوجوانان

خانه‌ی کاپولت در ورونا، در آن شب گرم تابستانی، روشن‌تر از همه‌جا بود. روی دیوار تالار، فرشینه‌های ابریشمی آویخته بودند و نور شمع‌های دوازده شمعدان بلوری، روی سر حاضران نقاب‌زده‌ای که در تالار می‌چرخیدند

سال‌ها پیش، تاجر ثروتمندی با همسر و تنها دخترش زندگی می‌کرد. اسم دختر، واسیلیسا بود. واسیلیسا هنوز بچه بود که مادرش سخت بیمار شد. یک روز، مادرش او را صدا کرد و گفت: «گوش کن، دخترم. من دارم می‌میرم، فرصت زیادی ندارم. این عروسک کوچک را بگیر و همیشه با خود داشته باش.

در زمان‌های خیلی‌خیلی قدیم، پیرمردی بود که یک گاو زرد داشت؛ یک گاو شیرده زردرنگ که لکه‌های سیاهی روی پشتش بود. پیرمرد اسم گاوش رو گذاشته بود زردک.

صدای گریه و بی‌تابی طفل در فضای خانه پیچیده بود. فاطمه (سلام‌الله علیها) سراسیمه از ایوان به‌طرف گهواره رفت. یک دنیا لطف و مهربانی بر سیمای نورانی‌اش موج می‌زد.

در دهکده‌ای، دهقانی می‌زیست. او از پدرش قطعه‌ی کوچکی زمین و گاومیش آهنی به ارث برده بود؛ اما هنوز وی دوره‌ی سوگواری پدرش را برگزار نکرده بود که رباخوار نزد او آمد و گفت: - پدر تو به من صد روپیه * بدهی داشت.