دنیای جوانان

روزی ترجمه انگلیسی یک جلد کتاب سانسکریت، زبان مقدس هندی‌ها، را با خودم به شکار برده بودم.

سروکلة معلم پیدا می‌شود. به طرف ارنستو نمی‌رود، می‌رود کنار خبرنگار. همه ساکت‌اند.

آن‌طرف پنجره، «پریسیلاهس» پنج‌ساله، چارگوش و خپله، درست مثل یک صندوق پستی (با بلوز قرمز و شلوار چروک مخمل کبریتی آبی)، با ظاهری بسیار زننده دنبال یک نفر می‌گشت

جاشوی سیاه‌سوخته‌ای که روی سینهٔ لنج واایستاده بود به آسمان نگاه کرد و گفت: هوا دارد باز می‌شود .

هیچ‌کس به یاد نمی‌آورد که بحث چگونه درگرفت. شب جمعه بود و آن‌ها دو زوج که هیچ‌کدام زن و شوهر نبودند به یک رستوران چینی رفته بودند که پاتوقشان بود.