داستان کوتاه

از پله‌ها که آمدم بالا دیدم پهلوی دستشویی، دراز به دراز، خوابیده است. گفتم: - اون کجاست؟ و زن را دیدم

پله‌ها که پیچ خورد سرش را دزدید و طرح مبهم چهره کودکی‌اش را که توی دالان دیده بود از یاد برد. به مهتابی رسید.

از دور هم می‌دیدند که به سویشان می‌آید، چون جلب‌توجه می‌کرد. چهره کاملاً پیری داشت اما از راه رفتنش می‌شد دید که بیست سال بیشتر ندارد.

روزی ترجمه انگلیسی یک جلد کتاب سانسکریت، زبان مقدس هندی‌ها، را با خودم به شکار برده بودم.

سروکلة معلم پیدا می‌شود. به طرف ارنستو نمی‌رود، می‌رود کنار خبرنگار. همه ساکت‌اند.