خانه‌ی کاپولت در ورونا، در آن شب گرم تابستانی، روشن‌تر از همه‌جا بود. روی دیوار تالار، فرشینه‌های ابریشمی آویخته بودند و نور شمع‌های دوازده شمعدان بلوری، روی سر حاضران نقاب‌زده‌ای که در تالار می‌چرخیدند

خرگوش کوچولو از لانه‌اش بیرون رفت تا هوایی بخورد که یک‌دفعه سروکله‌ی یک سگ گنده پیدا شد.

مادربزرگ قصه‌ی قشنگی برای نوه‌ی قشنگش باربارا تعریف کرد. قصه‌ی او درباره‌ی کرم کوچکی بود که خانه نداشت و سرما می‌خورد.

خانم دوفور یک طوطی سخنگو خریده بود. طوطی او پرهایی به رنگ قرمز و سبز داشت. او هرروز کلمات جدیدی به طوطی‌اش یاد می‌داد تا بهتر حرف بزند

در تمام کشور جشن و شادی بر پا بود و همه‌جا چراغانی شده بود، چون دختر پادشاه به دنیا آمده بود؛ دختری کوچولو و زیبا.