یکی بود یکی نبود، زن و شوهری با فرزند کوچکشان در دره ای زیبا، دوردست و خلوت زندگی می‌کردند.

در روزگاران قدیم هر صدایی احساس خاصی برمی‌انگیخت و ویژگی خاص خود را داشت.

یکی بود یکی نبود، روزگاری دختر جوان زیبایی بود که مادرش را ازدست‌داده بود و مادر ناتنی روزگارش را سیاه کرده بود.

صبح لطیف و زیبایی بود؛ زمان درو گندم سیاه. آفتاب در آسمان می‌درخشید، نسیم صبحگاهی خوشه‌های طلایی ذرت را می‌تکاند

یکی بود یکی نبود، روستایی فقیری بود به نام کِرِبس. روزی کِربس با  یک گاری که دو اسب آن را می‌کشیدند باری از هیزم را به شهر برد