من نسبت به جمع‌آوری کتاب‌هایی که محتوی نکات دقیق و مهم مطالب مشکل علوم اسلامی بودند، علاقه و حرص فراوانی داشتم

در یکی از محلات اطراف کوفه که «حمالیه» نام داشت با شخصی به نام عمّار درباره امام زمان‌ علیه السلام گفت و گو می‌کردم.

نزد پدرم نشسته بودم، مردی را کنار او دیدم که چرت می‌زد. ناگهان عمّامه‌اش افتاد و زخم بزرگی که در سر داشت؛ نمایان شد.

سال 789 هجری است، خانه‌ای که من در آن زندگی می‌کنم همسایه دیوار به دیوار بارگاه حضرت علی‌ علیه السلام در نجف است.

به بیماری فلج مبتلا شدم، پس از مرگ پدرم، مادر بزرگ پدریم کمر همّت به علاج من بست، او با تمام توان به معالجه من پرداخت، ولی اثری نبخشید.