چند سال پیش در دهی معلم بودم. مدرسه‌ی ما فقط یک اتاق بود که یک پنجره و یک در به بیرون داشت. فاصله‌اش با دِه صد متر بیشتر نبود

در زمان‌های قدیم کچلی با ننه‌ی پیرش زندگی می‌کرد. خانه‌شان حیاط کوچکی داشت با یک درخت توت که بز سیاه کچل پـای آن می‌خورد

بچه‌ها، سلام! من عروسک سخن‌گوی اولدوز خانم هستم. بچه‌هایی که کتاب «اولدوز و کلاغ‌ها» را خوانده‌اند مـن و اولـدوز را خوب می‌شناسند.

بچه‌ها، سلام! اسم من «اولدوز» است. فارسی‌اش می‌شود: «ستاره». امسال ده سالم را تمام کردم. قصه‌ای که می‌خوانید قسـمتی از سرگذشت من است.

شب چله بود. ته دریا ماهی پیر دوازده هزارتا از بچه‌ها و نوه‌هایش را دور خودش جمع کرده بود و برای آن‌ها قصه می‌گفت