یکی بود یکی نبود. روباه چاق و بی‌ریختی توی دشت می‌دوید و به‌سوی منزلش می‌شتافت. یک‌دفعه، درحالی‌که هیچ انتظاری نداشت، چند تا سگ گرسنه و بداخلاق از مخفیگاهشان بیرون آمدند و دنبال او به دویدن پرداختند.

اون شب، خرسک کوچولوی قصه‌ی ما، اصلاً خوابش نمی‌اومد. برای همین هم از روی تختش آمد پایین. پاورچین، پاورچین رفت پشت پنجره ایستاد. پرده‌های اتاقش را کنار زد. پنجره رو باز کرد. نسیم خنک شب آمد و صورت خرسک را نوازش کرد.

یکی بود، یکی نبود و پسرک گفت: «امروز می‌خوام یه نقاشی قشنگ بکشم.» قلم‌مو رو توی رنگ زد و یه دایره کشید، دورش هم خط‌های بلند و کوتاه زردکشید.

روزی، دختر کوچکی از خانه‌، تنها به جنگل رفت. در جنگل راه را گم کرد و مشغول جستجوی راه خانه‌اش شد، اما پیدا نکرد و در جنگل به خانه‌ی کوچکی رسید.

یکی بود، یکی نبود؛ پیرمردی بود، سه پسر داشت. بسر کوچک او را همه «ایوان احمق» صدا می‌کردند. یک‌بار پیرمرد گندم کاشت و گندم خوبی به عمل آمد اما معلوم نبود کی هر شب می‌آمد و گندم‌ها را لگدکوب می‌کرد.