قصه کودکانه پیش از خواب

از کی باید تشکر کرد؟

زمین که تمام زمستان را در زیر دامنی از برف خوابیده بود، ناگهان از خواب بیدار شد. دامن سفید برفی را کناری زد. موهای سبز و زیبایش دوباره رشد کرده بودند به ‌طرف غرب نگاهی انداخت و بعد به‌ طرف شرق متوجه شد. کوه‌ها نسبتاً سبز شده بودند. پس بهار زیبا مدتی بود که فرارسیده بود.

بهار آمده بود و برف بزرگ دیگر می‌خواست ازآنجا برود. زمین دست برف را به گرمی فشرد و به او گفت: «از شما متشکرم خانم برف، اگر دامن سفید و زیبای شما نبود، من و گیاهانم نمی‌توانستیم زمستان را به پایان ببریم و طاقت بیاوریم.»

خانم برف خنده‌ای کرد و گفت «نمی‌خواهد از من تشکر کنید، بهتر است از بابا زمستان تشکر کنید، اگر کمک او نبود من هم نمی‌توانستم دامن سفید برفی داشته باشم.»

زمین سرش را برگرداند و بابا زمستان را دید که دارد به آسمان می‌رود. بلافاصله فریاد زد: «بابا زمستان سفرت به خیر، بخاطر شما، ما برف داشتیم، متشکریم!»

بابا زمستان پاسخ داد: «از من تشکر نکنید، بهتر است از خورشید خانم تشکر کنید، اگر او آب‌های دریاها و اقیانوس‌ها را در اثر گرما بخار نمی‌کرد و به آسمان نمی‌فرستاد، مـن هـم نمی‌توانستم برای شما برف به ارمغان بیاورم.»

زمین سرش را به ‌طرف خورشید گرداند و گفت: «ای خورشید گرم و مهربان، شما با گرمای خود، آب را تبدیل به بخار کردید و به آسمان فرستادید. زمستان سرد هم آن را تبدیل به برف و باران کرد و برای ما فرستاد، از شما متشکریم!»

خورشید خانم با نور طلائی‌اش خنده‌ی زیبایی کرد و پاسخ داد: «احتیاجی نیست از من تشکر کنید، اگر اقیانوس‌ها و دریاها آبشان را در برابر گرمای من قرار نمی‌دادند مـن نمی‌توانستم بخار تهیه کنم بهتر است از اقیانوس بزرگ تشکر کنید.»

این بار زمین رو به اقیانوس بزرگ کرد و گفت: «ای اقیانوس بی‌انتها، اگر تو به ما کمک نمی‌کردی ما برف نداشتیم و تمام زمین با گیاهانش از بین می‌رفتند. از شما متشکریم!»

اقیانوس پس از شنیدن حرف‌های زمین، آب‌های آبی و زیبایش را به ساحل زد و گفت: «نباید فقط از من تشکر کنید، اگر حقیقت را بخواهید همه و همه باید از خدای بزرگ تشکر کنیم که به وجود آورنده همه این وقایع خوب است. اوست که به همه ما کمک می‌کند و اوست که وظیفه‌ی هرکدام از ما را به ما یاد داده و جهان را می‌گرداند. پس همه باهم باید بگوییم: خدایا شکر، به خاطر تمام چیزهایی که به ما عطا فرموده‌ای متشکریم.»