مردم از چه هنگامی غذای خود را پختند؟
گردونهی دانش برای کودکان و نوجوانان
انسانهای اولیه غذای خود را نمیپختند. هر آنچه خوردنی در طبیعت به دستشان میرسید، در یکجا گردآوری میکردند و خام خام میخوردند. و این فقط بدان علت بود که آنان هیچگونه وسیلهای برای پختن غذای خامشان نداشتند. انسانهای اولیه با برافروختن آتش نیز آشنا نبودند.
انسان حتی وقتی آتش افروختن آموخت، در آغاز از آن برای گرم کردن خود و دور نگهداشتن جانوران وحشی از زیستگاه خویش استفاده میکرد. احتمال میرود که بشر تصادفاً متوجه شده باشد که میتواند غذاهایش را بپزد. شاید او بعضی از جانورانی را که کشته بوده، در نزدیکی آتش انداخته بوده باشد. یا گوشتی که در دستش گرفته بوده و میخورده است ناگهان به میان شعلههای فروزان آتش افتاده بوده باشد. در این حالت، او تغییر رنگ سطح گوشت از قرمز به قهوهای را دیده است. بوی خوش و طعم لذیذ آن را دریافته و چشیده باشد و بدین ترتیب متوجه شده باشد که گوشت در اثر پختن، لذیذتر و خوشبوتر و بهتر میشود.
یکی از سادهترین روشها، پختن گوشت درروی سنگهایی بود که گرداگرد کپه آتش میچیدند. نخستین تنوری که انسان اولیه ساخت عبارت از چالهای بود که جدار داخلیاش را سنگچین کرده بود و زغال سوزان را در آن ریخته بود. چیزی نگذشت که درروی زمین نیز تنور ساخت، این بار روزنهای برای خروج دود بر آن افزود و تختهسنگی هم برای بستن درش پیدا کرد تا گرمای آن از دست نرود.
انسان، طرز آب پز کردن گوشت را در گودالی که جدار داخلیاش را یک لایه پوست گرفته بود، آموخت. برای این کار، پوست را پر از آب میکرد و تا حد جوشیدن، با سنگهای برافروخته، حرارت میداد.
انسان، نخستین کتری خود را با گلاندود کردن سبدهای نیین و خشککردن آنها، ساخت. این کتریها را برای پختن غذا، میتوانست بیآب یا با آب، روی آتش بگذارد.
بدین ترتیب، انسان اولیه، هزاران سال پیش، دو شیوه اصلی آشپزی را ابداع کرد: پختن یا سرخ کردن در گرمای خشک، و آب پز کردن در گرمای مرطوب.