از چه هنگام اثرانگشت را برای شناسایی به کار بردند؟
گردونهی دانش برای کودکان و نوجوانان
حتی انسان پیشاز تاریخ میدانست که در نوک انگشتان آدمها خطوط برجستهای وجود دارد که در نزد تکتک آنها متفاوت است. امروزه بسیاری از الواح باستانی چین را کشف کردهاند که در آنها از اثرانگشت برای مشخص کردن نویسنده لوحها استفاده شده است.
بدین ترتیب میتوانیم بگوییم که حداقل از دو هزار سال پیش تاکنون اثرانگشت را برای معرفی اشخاص بهکاربردهاند. ولی از آگاهی بر اختصاصی و انفرادی بودن اثرانگشت افراد تا سازماندهی این آگاهی به شیوهای علمی، تفاوت بسیار است.
نخستین کاری که درزمینهٔ انگشتنگاری و سازماندهی آن صورت گرفت، تلاشهای مارچلو مالپیگی در سال 1686 میلادی بود. مالپیگی، استاد کالبدشناسی در ایتالیا، خطوط برجسته نوک انگشتهای انسان را در زیر میکروسکوپ موردمطالعه قرار داد. او متوجه شد که این خطوط برجسته یا طرحهایی حلقوی و مار پیچی مرتب شدهاند.
نخستین بار از اثرانگشت برای شناسایی زندانیان، رسماً در سال ۱۸۵۸ در اروپا استفاده کردند. چند سال بعد، نخستین کتاب درباره استفاده احتمالی از اثرانگشت، انتشار یافت. در این کتاب، روش انگشتنگاری یا استفاده از یک لایه نازک مرکب چاپ، شرح داده شده بود که تا امروز نیز کاربرد دارد.
در سالهای ۱۸۸۰-۱۸۸9، سر فرانسیس گالتون دانشمند انگلیسی، دستاندرکار تدوین روشی برای طبقهبندی اثرانگشت اشخاص شد. چند سال بعد، یکی از مأموران پلیس لندن به نام سر ادوارد هنری، روش او را آسانتر کرد. بلافاصله پسازآن، استفاده از اثرانگشت بهعنوان وسیلهای برای شناسایی افراد و کشف جرم، تقریباً در تمام کشورها آغاز شد.
آیا میدانستید که امروزه در بسیاری از بیمارستانها، از نوزادها بلافاصله پس از تولدشان انگشتنگاری به عمل میآید؟ این نیز وسیلهای است برای شناسایی نوزادها.