نمایشنامه قرآنی «قوم لوط » _ نابودی سدوم و عموره_ برگرفته از آیات قرآن

پنج نمایشنامه قرآنی

قوم نوح

قوم عاد

قوم ثمود

قوم لوط

موسی و فرعون

قوم لوط (مؤتکفات)

بازنویسی نمایشی آیات قرآن

نگارنده: هادی قربانی

***

به نام خدا

راوی:

قوم لوط فرستادگان خدا را تکذیب کردند. ⁽¹⁾ پس به یادآور آن هنگام که برادرشان لوط به آن‌ها گفت: ⁽²⁾

لوط:

ای مردم! آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟⁽³⁾ من شمارا پیامبری امین هستم. ⁽⁴⁾ پس تقوای الهی در پیش گیرید و مرا اطاعت کنید. ⁽⁵⁾ و من در برابر این دعوت مزدی از شما نمی‌طلبم. اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است. ⁽⁶⁾ آیا عملی شنیع را انجام می‌دهید که پیش از شما هیچ‌یک از عالمیان مرتکب نشده‌اند؟⁽⁷⁾ آیا در میان جهانیان به سراغ مردان می‌روید و زنانی را که پروردگارتان به همسری شما آفریده است رها می‌کنید؟⁽⁸⁾ حقا که قومی متجاوز هستید. ⁽⁹⁾

قوم:

ای لوط! اگر از این سخنان دست برنداری تو را نیز از این دیار بیرون می‌کنیم. ⁽¹⁰⁾

لوط:

ای مردم! آیا مرتکب فحشا شده و به تماشای آن می‌پردازید؟⁽¹¹⁾ پروردگارا! مرا در برابر این مردم فاسد یاری فرما!⁽¹²⁾ بلکه شما قومی نادان هستید. ⁽¹³⁾

قوم:

خاندان لوط را از شهر و دیار خود بیرون کنید که خودشان را پاک نگه می‌دارند و با ما همراه نمی‌شوند. ⁽¹⁴⁾

لوط:

ای مردم! چرا به‌جای همسرانتان به سراغ مردان می‌روید، راه بر مسافران می‌بندید، تجاوز می‌کنید و در مجالستان اعمال ناپسند انجام می‌دهید؟⁽¹⁵⁾ بلکه شما گروهی اسراف‌کار و منحرف هستید. ⁽¹⁶⁾ و من مخالف سرسخت اعمال شما هستم. ⁽¹⁷⁾

قوم:

اگر راست می‌گویی عذاب الهی را که از آن دم می‌زنی بر ما بیاور!⁽¹⁸⁾

لوط:

پروردگارا! مرا و خاندان مرا ازآنچه این قوم انجام می‌دهند رهایی‌بخش!⁽¹⁹⁾

راوی:

پس فرستادگان خدا به نزد ابراهیم می‌رفتند و هنگامی‌که مژده فرزند را بدو دادند گفتند: ⁽²⁰⁾

فرستادگان:

ما اهل سدوم و عموره را هلاک خواهیم کرد، چراکه مردمی ستمگرند. ⁽²¹⁾

ابراهیم:

اما لوط و پیروانش در همین آبادی هستند. ⁽²²⁾

فرستادگان:

ای ابراهیم! ما به کسانی که در آن هستند آگاه‌تریم. ما لوط و خانواده‌اش را نجات خواهیم داد، به‌جز همسرش را که در میان قوم ستمگر باقی خواهد ماند. ⁽²³⁾

راوی:

پس ابراهیم قوم لوط را شفاعت کرد و به جدال با فرستادگان عذاب پرداخت. ⁽²⁴⁾ چراکه او بنده‌ای شکیبا، دلسوز و توبه‌کار بود. ⁽²⁵⁾

فرستادگان:

ای ابراهیم! از این درخواست چشم‌پوشی کن. چراکه فرمان پروردگارت فرارسیده است و عذاب الهی قطعاً به سراغ آن‌ها خواهد آمد و راه برگشتی نیست. ⁽²⁶⁾

راوی:

پس فرستادگان خدا به شکل مردانی غریبه به سراغ خاندان لوط آمدند و لوط از آمدن آن‌ها ناراحت و پریشان شد و با خود گفت: «امروز روز سختی است.»⁽²⁷⁾ بعد به فرستادگان گفت: ⁽²⁸⁾

لوط:

شما کیستید؟ من شمارا نمی‌شناسم!⁽²⁹⁾

راوی:

در این هنگام اهل شهر که پیش از آن مشغول اعمال نادرست بودند. ⁽³⁰⁾ از ورود میهمانان لوط باخبر شدند و شادی کنان به سمت خانه لوط هجوم آوردند. ⁽³¹⁾ لوط با دیدن آن‌ها به مقصود پلیدشان پی برد و گفت: ⁽³²⁾

لوط:

ای مردم! این‌ها میهمانان من‌اند. آبروی مرا نریزید!⁽³³⁾ و از خدا بترسید و مرا خوار نسازید!⁽³⁴⁾

قوم:

مگر ما تو را از جهانیان بازنداشتیم و با تو نگفتیم کسی را به میهمانی نپذیر؟⁽³⁵⁾

لوط:

ای قوم من! این‌ها دختران من هستند و برای شما پاکیزه‌ترند. پس از خدا بترسید و مرا در مورد میهمانانم رسوا نسازید. آیا در میان شما یک نفر عاقل و فهمیده نیست؟⁽³⁶⁾

قوم:

تو که می‌دانی ما را تمایلی به دختران تو نیست و خوب می‌دانی ما چه می‌خواهیم. ⁽³⁷⁾

لوط:

افسوس! ای‌کاش در برابر شما قدرتی داشتم یا به پشتیبان محکمی پناه می‌بردم. ⁽³⁸⁾

راوی:

در این لحظه فرستادگان گفتند: ⁽³⁹⁾

فرستادگان:

ای لوط! نترس و غمگین مباش!⁽⁴⁰⁾ آنان به ما گزندی نخواهند رساند، چراکه ما فرستادگان پروردگار تو هستیم. ⁽⁴¹⁾ ما تو را و خاندان تو را نجات خواهیم داد. ⁽⁴²⁾ و بر اهل این شهر عذابی از آسمان فرو خواهیم ریخت. ⁽⁴³⁾ پس خانواده‌ات را شباهنگام با خود بردار و از این شهر برون ببر و خود به دنبال ایشان حرکت کن، مبادا که از شما کسی به پشت سر خویش بنگرد. پس به همان‌جا که شمارا امر شده است بروید. ⁽⁴⁴⁾ الا همسرت که او هم به عذاب قوم، گرفتار خواهد شد. ⁽⁴⁵⁾ وعده آنان صبحگاه است. آیا صبح نزدیک نیست؟⁽⁴⁶⁾

راوی:

اما قوم با تمسخر گفتند: ⁽⁴⁷⁾

قوم:

پروردگارا شتاب کن و سهم عذاب ما را تا قیامت نشده است، به ما عنایت فرما!⁽⁴⁸⁾

گروه کُر:

به جان تو سوگند این‌ها در مستی سرگردان‌اند و عقل و هوشی ندارند. ⁽⁴⁹⁾ پس بر آن‌ها طوفانی از سنگ و ریگ فرو خواهیم فرستاد و همه را هلاک خواهیم ساخت، الا خاندان لوط را که سحرگاهان نجات خواهیم بخشید. ⁽⁵⁰⁾

راوی:

و بامدادان، قوم ستمگر جز صیحه ای آسمانی را انتظار نمی‌کشیدند که در وقوع آن تردیدی نبود. ⁽⁵¹⁾ پس صبح دمان بانگ آسمانی آنان را فراگرفت. ⁽⁵²⁾ و بارانی از سنگ بر آنان باریدن گرفت و شهر و دیار آنان را زیروزبر ساخت^{. (53)} بارانی از سنگ انباشته (⁵⁴⁾ که نزد پروردگارت به نام یکایک اهل عذاب، نشانه‌دار بود و بارش دوباره آن دور از دیگر ستمگران نیست. ⁽⁵⁵⁾

گروه کُر:

پس لـوط و تمــامی خانــدانش را (⁵⁶⁾ جز پیرزنی که گرفتار عذاب شده بود (⁵⁷⁾ را از شهری که اعمال زشت و ناپاک انجام می‌دادند نجات بخشیدیم. ⁽⁵⁸⁾ و دیگران را هلاک کردیم. ⁽⁵⁹⁾ چراکه مردمی بدکار و فاسق بودند. ⁽⁶⁰⁾

پایان

منابع آیات (قوم لوط)

1- شعرا 160                       21- عنکبوت 31                 41- هود 81

2- شعرا 161                       22- عنکبوت 32                 42- عنکبوت 33

3- شعرا 161                       23- عنکبوت 32                 43- عنکبوت 34

4- شعرا 162                       24- هود 74                      44- حجر 65

5- شعرا 163                       25- هود 75                      45- هود 81

6- شعرا 164                       26- هود 76                      46- هود 81

7- اعراف 80                        27- هود 77                      47- ص 16

8- شعرا 165                       28- حجر 62                     48- ص 16

9- شعرا 166                       29- حجر 62                     49- حجر 72

10- شعرا 167                     30- هود 78                      50- قمر 34

11- نمل 54                        31- حجر 67                     51- ص 15

12- عنکبوت 30                   32- هود 78                      52- حجر 73

13- نمل 55                        33- حجر 68                     53- حجر 74

14- نمل 56                        34- حجر 69                     54- هود 82

15- عنکبوت 29                   35- حجر 70                     55- هود 83

16- اعراف 81                      36- هود 78                      56- شعرا 170

17- شعرا 168                     37- هود 79                      57- شعرا 171

18- عنکبوت 29                   38- هود 80                      58- انبیاء 74

19- شعرا 169                     39- عنکبوت 33                 59- شعرا 172

20- عنکبوت 31                   40- عنکبوت 33                 60- انبیاء 74