یکی بود یکی نبود. غیر از خدا هیچکی نبود. یه روزی از روزها که هوا صاف بود و خورشید خانم نور طلایی رنگ خودشو روی درخت‌های بلند جنگل پاشیده بود و گل‌های جنگلی با رنگ‌های قشنگ خودشون به جنگل شکل تازه‌ای داده بودند، آقا خرگوشه کنار یه چشمه نشسته بود و داشت فکر می‌کرد...

یکی بود یکی نبود. زیر این طاق کبود، چشمه و دریا بود، جنگل و صحرا بود، مهتاب و ستاره بود، ابر پاره پاره بود و دهی بود قشنگ، کوچه هاش دراز و تنگ، خانه ها خشت و گلی، تپه ها به رنگ سبز مخملی، پیرهن رودخونه اش آبی بود...

آن روزها که هنوز آفریدگار زمین و زمان و به وجود آورنده آسمان‌ها و موجودات، خلقت «آدم» را شروع نکرده بود، «شیطان» فرشته‌ای بود از فرشتگان خدا، بنده و عبادت‌کننده او و فرمان‌بردار و پاک و مورد لطف پروردگار متعال.

داستان یک تربچه

توی یک بیشه، 40 تا کلاغ که با همدیگه قوم و خویش بودند برای خودشان لانه درست کرده بودند و کنار هم زندگی می کردند....