بدترین مردم کسی است که آخرت خود را به دنیا بفروشد، و از آن بدتر کسی است که آخرت خود را به دنیای دیگران بفروشد.

از مظاهر دنیادوستی، بخل است. بخل به معنی پرهیز از دادن چیزی به دیگران، و جمع کردن مال و منال است.

بی‌نیازی متضاد طمع و به معنای چشم نداشتن به مال و کمک دیگران است.

برادری و رفاقت در هر زمان برای اهلش عزیز و لازم است. خداوند نعمتی بر بنده همچون توفیق درک و صحبت دوستان دینی نداده است.

مؤ منین در درجات مختلف ایمانی هستند، ایمان که دارای چهار رکن توکل و تفویض و رضا و تسلیم است اگر کسی دارنده این ارکان باشد صاحب سکینه و آرامش، و ایمانش مستقر است.